τριπτούτζικον

τὸ, Μ

αρτοσκεύασμα που τρίβεται («ἀσπρον σεμιδαλᾱτον, ἀπόξυσμαν τριπτούτζικον», Πρόδρ.).

[ΕΤΥΜΟΛ. < τριπτός + μσν. υποκορ. κατάλ. -ούτζικος (πρβλ. μικρ-ούτζικος)].